Laos de Thakhet loep

In Pakse zijn we één nacht gebleven. 's Morgens vroeg zijn we met een gewone bus doorgereisd naar Thakhet. Dit om de zogenaamde Thakhet loep te gaan doen. Dat is een ronde van 500 kilometer die je aflegt op een scooter in het midden van Laos en duurt 4 dagen
Het reizen met de gewone bussen is iedere keer weer heel verrassend Ik kijk mijn ogen uit en val telkens weer van de ene verbazing in de andere. Ten eerste vertrok de bus een uur later, was hij weer overvol en werd helemaal volgeladen met zakken zodat het gangpad niet meer begaanbaar was, klap op de vuurpijl was wel dat na 2 uur rijden ,er een hele vracht auto met lege plastic flessen overgeladen werd op het dak van de bus. Vervolgens waaide er ook nog een aantal pakketten van het dak. Ik heb me weer kostelijk vermaakt. 3 Uur later dan gepland komen we aan in Thakhet.
In Thakhet gaan we naar het travelerslodge. Van hieruit is het makkelijk om de Loep te regelen. Thakhet is ook zo'n echt Laos stadje. Lelijk ,stoffig, overal afval op straat en het stinkt er. Ik moet zeggen, tot nu toe vind ik alle steden en kleine stadjes niks aan. Het is er overal vies en stinkerig. Lelijke gebouwen en heel erg slechte straten. Bah niks voor mij.
De loep zelf was wel geinig. Erg inspanned dat wel. Het vergt heel erg veel concentratie om hier op een scooter rond te rijden. Dit door de slechte wegen ,de snelheid van de scooter en mijn onervarenheid met het rijden op een scooter. Maar het was ondanks dat wel heel mooi om ook dit deel van Laos te zien. De bergen en de natuur zijn heel erg mooi. Ook alles wat we bezocht hebben was erg de moeite waard. Met als hoogtepunt de Kong Lor Cave. Een grot waar je met een kleine boot over een rivier vaart onder een berg door en dat 17 km lang. Dit was echt super. Enorme stalagmieten en stalactieten met prachtige vormen, het water was kraak helder en heerlijk om in te zwemmen. De overnachting in de buurt van de grot was ook heel fijn. We zaten in een hostel te midden van die prachtige bergen het was er stil en het eten was er goed.
Ook nog wel leuk om te noemen is dat we de nacht ervoor op een hele rare plek belande. Een hostel in de middel van niets. Alles was dicht maar na enig diplomatiek handen en voeten werk waren ze toch wel bereid om voor eten en bier te zorgen. Hans mijn reis maatje was moe en ging vast slapen. Ik bleef nog ff zitten. Inmiddels was de muziek aan gegaan en hadden ze de volume knop helemaal open gedraaid. Er was toch meer leven dan in eerste instantie bleek. Karaoke blijkt hier erg populair te zijn. Om een lang verhaal kort te maken ik werd uit genodigd om mee te doen. Dat leek me wel wat. Ik kan heel niet zingen maar zij ook niet had ik wel gehoord. Er was een man of tien binnen die herrie maakte voor 30. En maar drinken. Glazen met lao bier met heel veel ijs erin. Af en toe wat dansen om de tafel en dan weer zitten en proosten op onze eeuwige vriendschap. Dat bier drinken ging nog wel alhoewel mijn lijf daar toch anders overdacht omdat ik nooit bier drink. De opium die op een gegeven moment werd aangeboden heb ik maar wel aan me voorbij laten gaan. Ik denk dat ik dat niet zou overleven gezien het effect van de opium op de medezangers. Na een uurtje had ik het wel gezien en ben toen Hans achterna gegaan. Ik had dit niet willen missen.
Op onze laatste loepdag moesten we 185 km afleggen op die scooters. Een groot gedeelte door het laotianse berglandschap. Wat zijn die bergen in Laos mooi. Zo ruig en apart gevormd Ik geloof dat ik hier wel wat verliefd op ben geworden. De weg naar Thakhet was redelijk Soms konden we 60 km per uur rijden. Op een gegeven moment ging Hans voor me rijden en stopte opeens. Ik kon hem niet meer ontwijken gleed onderuit en belande met mijn snavel op het asfalt. Veel schade aan de scooter, boven lip open, grote schaafwond op mijn knie, elleboog open en erg geschrokken. Maar het meest ontluisterende vond ik de reactie van de mensen die in de buurt waren. Vrouw ,kinderen ,andere auto 's. Ze stonden erbij en keken ernaar en niemand deed iets, helemaal niets. Ik bloede als een rund overal maar geen reactie. Ook in het restaurant 30 meter verderop waar we toen heen gingen was geen reactie. Dit zou in Nederland nooit zo gaan. Toen dacht ik wel. Wat een k... volk. Nu snap ik wel waarom het hier zo'n rootzooi is en zo stil in de jungle. De jungle wordt gezien als iets waar je alles uit weg haal om op te eten en de omgeving is niet belangrijk. Volgens mij komt het woord , compassie, in hun woordenboek niet voor. Maar misschien ga ik nu een beetje kort door de bocht Nou ja het was dus best klote. Gelukkig had ik me redelijk goed aangekleed en had in mijn homeopathische huisapotheek bij. Na het ontsmetten van mijn wonden en wat water te hebben gedronken ben ik op de scooter van Hans en Hans op die kapotte scooter van mij naar Thakhet gereden. Dat was toen nog 100 km. Als gelukt bij een ongeluk kreeg die kapotte scooter ook nog een lekke band. Die bleek helemaal af te zijn en moest vervangen worden. Met een nieuwe band zijn we verder gegaan. De schade aan de scooter hebben we niet hoeven te betalen omdat ik vond dat ze ons zo niet weg hadden mogen laten gaan. Eigenlijk wilde ik ook nog mijn broek en t shirt vergoed hebben maar dat kregen wij niet voor elkaar. Kortom dit was een loep om niet te vergeten Foto's van de loep laten nog ff opzich wachten omdat mijn telefoon is gestolen met al mijn foto's erin. Maar dat hoort bij het volgende verslag
PS Ik genees heel voorspoedig, mijn wonden zijn allemaal al bijna weg en ik heb geen ontstekingen gehad.
Volgende plek waar we op afkoersen zijn de vierduizend eilanden in het uiterste zuiden van Laos