De Filippijnen

Waar zal ik beginnen. Ik kan mijn verhaal het heel kort houden of een heel uitgebreid verslag doen over wat ik op de Filippijnen allemaal heb beleefd. Als ik het kort hou dan hoef ik alleen maar te zeggen, de Filippijnen zijn fantastisch. De mensen zijn behulpzaam, heel vriendelijk, gastvrij, relaxed, spreken Engels en lachen veel. De natuur is prachtig, het klimaat geweldig en het is er schoon en opgeruimd. Ook prettig Maar das te kort en dan doe ik mijn belevenissen onrecht aan.
Zoals gebruikelijk was ik best wel zenuwachtig om naar een nieuw land te gaan. Dat was gold zeker voor de Filippijnen . Er geldt voor veel gebieden in de Filippijnen een negatief reis advies . Het zou er onveilig zijn door moslim activisten in het zuiden en onveilig door het strenge drugsbeleid van de huidige president. Ik weet nu uit eigen ervaring dat het allemaal best mee valt. Over het algemeen heb ik me heel vrij kunnen bewegen door het land en me nooit echt onveilig gevoeld. Ondanks het feit dat ik best een opvallende verschijning was. In de maand dat ik hier heb rond getrokken ben ik nauwelijks andere Europese backpackers of toeristen tegen gekomen. Ik stak gemiddeld een kop boven iedereen uit en ben hartstikke grijs en liep vaak met mijn rugzak op naar bus of boot. Ik voelde me vaak net een grijze reus tussen al die kleine,donkere Aziaten. De kinderen op straat zwaaide heel vaak naar me, vroegen waar ik vandaan kwam en hoe ik hete. Dat was zo schattig. De volwassenen wilde regelmatig weten of ik alleen reisden en waarom ,of ik getrouwd was en of ik dan een vriendin had, of ik kinderen had en zo ja hoeveel, hoe oud ik was, of ik geen Filippijnse vrouw wilde en als ik dan ontkennend beantwoorden, waarom niet. Zo direct allemaal. Gewoon vragen wat je op je hart heb uit pure nieuwsgierigheid. Heerlijk vond ik dat.

Mijn Filippijnen avontuur begint in Manila. Voor mij was Manila een grote kermis attractie. De duizenden Jeepney's, kleurrijke kraampjes, de levendigheid ,tricycles. Heel anders als de andere grote Aziatische steden, maar toch wel echt Aziatisch. En lang niet zo vies als bv Bangkok of Phnom Penh. Tricicle's en Jeepney's zeggen de meesten van jullie waarschijnlijk niets, daarom een aantal foto's om te laten zien wat het zijn. Ook opvallend waren de vele beveiligers. Bij iedere pinautomaat, bank, winkelcentrum en hotel stond wel een beveiligings mannetje. Door de straten liepen veel militairen met dikke wapens.( Dit zie je trouwens door de hele Filippijnen )Sjonge wat ging ik me hierdoor veilig voelen, maar niet heus. Telkens kreeg ik het gevoel dat het wel heel gevaarlijk in de stad moest zijn. Ook werd ik regelmatig gewaarschuwd dat ik goed op mijn tas moest letten. In het begin vond ik dat best gek maar het wende al gauw vooral toen bleek dat het allemaal reuze meeviel met die onveiligheid.
Na drie dagen Manila ben ik naar Mindoro eiland gegaan. Om te duiken en te snorkelen. Waar ik zat was het wel meer toeristisch dan de andere eilanden die ik bezocht heb. Er waren vooral veel Koreanen en Japanners en veel duikscholen en een bloeiend sex toerisme. Na Sabang op Mindoro ben ik naar Sablayang op Mindoro gegaan om van daaruit te gaan duiken op het Apo reef. Volgens de boeken een van de mooiste plekken om te duiken in de Filippijnen. Na 2 uur varen kwamen we op de duikstek. Het duiken zelf viel voor mij tegen maar de boottocht maakte het tegenvallende duiken meer dan goed.Het water hier is zo kraak helder, prachtig blauw of turquoise
Overal prachtige eilanden en mooi weer.
In Sablayang werd ik uitgenodigd door Joby een guide en een visser. Samen met zijn broer en 2 vrienden zijn we in een klein typisch filipijns bootje gaan vissen. Dit is een van de hoogte punten van mijn verblijf op de Filippijnen geweest. Ik werd hier zo ontzettend gastvrij ontvangen. Uitgenodigd om met ze te eten en koffie te drinken terwijl ze zelf heel erg arm zijn. Die vriendelijkheid in combinatie met hun armoede zal me denk ik altijd wel bij blijven.
Het is me later nog een aantal keer overkomen dat ik zo gastvrij werd ontvangen maar dat was dan wel bij de wat rijkere Filippijnen.
Na Mindoro ben ik naar Negros eiland gegaan om naar heet water bronnen te gaan en er in te badderen. Schijnt heel heilzaam te zijn. Maar het water was zo heet dat ik er toch maar vanaf heb gezien Helaas.
Dat de Filippijnen een groot land is kwam ik al reizend wel achter. Ik heb zo'n beetje de helft gedaan van wat ik van plan was. Qua kilometers valt het wel mee maar de reistijden zijn erg lang. Soms was ik om 300 km af te leggen een hele dag onderweg. Van een Tricicle in een bus dan op de boot weer in een bus en dan weer in een Tricicle. Snelwegen zijn er niet dus ook de gemiddelde snelheid was laag. Maar dat gaf allemaal niks want ik genoot ervan. Er waren een paar dingen die ik heel graag wilde doen en dat was snorkelen met walvishaaien bij Oslob, het bezoeken van de chocolate hills op Bohol en duiken met walvishaaien in Donsol. Dit heb ik allemaal gedaan en zelfs nog meer dan dat. Ik heb ook nog gedoken tussen miljoenen sardientjes. Super Gaaffffff
Ik wilde eigenlijk ook een vulkaan beklimmen. Dit laatste is dan niet gelukt maar ik heb wel een van de mooiste nog werkende vulkanen van heel dichtbij kunnen zien.
Dit is een land waar ik graag nog eens naar terug ga. Ik ben er nu wat doorheen gesneld voor mijn gevoel. Je kunt hier makkelijk een maand doorbrengen op ieder afzonderlijk eiland. Misschien ga ik in oktober wel weer naar de Filippijnen. Wie weet
Ik zit nu op het vliegveld in Kuala Lumpur te wachten op mijn aansluiting naar Sydney Australië. Ook weer spannend. Vooral omdat het wel 10 keer zo duur is dan Azië. Dat wordt wennen