Laatste maand van de reis

Zittend voor Starbucks in Gambir, een groot trein- en busstation in Jakarta bereid ik me voor om weer terug naar Nederland te gaan. Voorlopig een laatste terugblik. Voorlopig, omdat ik hoop dat dit niet mijn laatste lange reis zal zijn. Het was mooi met al zijn ups en downs. Ik voel me een rijker mens door deze ervaring
En de laatste maand heeft daar ook weer aan bij gedragen. Samen met Mayke dit keer. 15 September komen we beide aan in Jakarta. 4 Maanden hebben we elkaar dan niet gezien. Best lang voor een prille relatie, het was dan ook ff wennen. Zo gezegd en zo gedaan. Na een nacht in Jakarta zijn we door gevlogen naar Sorong de hoofdstad van West Papua. Sorong is de toegangspoort tot Raja Ampat en Raja Ampat is een stukje paradijs op aarde zo werd ons verteld door verschillende mensen die ik had ontmoet hier in Indonesië. Je kunt er prachtig duiken en snorkelen. Er zijn hele mooie koralen en er zit veel vis. Ook is het er nog niet zo toeristisch. Het was allemaal waar, maar het is wel een duur paradijs . Hier is de kunst van het toeristen uitbuiten gestegen tot grote hoogte. Nergens in heel Indonesië kunnen ze dat zo goed als in Raja Ampat en dat wil wat zeggen. Ondanks dat
zijn we er bijna een week gebleven. We zaten in een homestay gerund door een local die hier was geboren en getogen. Een erg aardige, goed Engels sprekende, ontwikkelde 64 jarige Papuaan ( Martin Luther) Het was heerlijk om met hem van gedachten te wisselen over van alles en nog wat. Het was er mooi, heel erg mooi, en we hadden geluk, heel veel geluk. We zaten in een leuk hutje aan het strand en er werd lekker gekookt. Ook konden we onder een aantal geldbedragen uitkomen. Dat scheelde zo een paar honderd euro. Verder hebben we een paar mooie duiken gemaakt en veel gesnorkeld. We hadden ook wat pech. Het regende best veel en Mayke werd een beetje ziek. Last van haar oren en 2 dagen was ze wat koortsig. Na een week waren we er beide aan toe om verder te gaan. Nu kom ik niet vaak in Papua en Mayke ook niet, dus leek het ons heel leuk om het binnenland te gaan verkennen. Maar dat was erg ingewikkeld en ging niet door.
Op naar Bunaken. Een ander duikparadijs maar nu op Sulawesi. We vlogen van Sorong naar Manado. Manado is een stad in Noord Sulawesi, op een steenworp afstand van Bunaken. Het was hier weer fantastisch. Gedoken en gesnorkeld en een dolfijnentour gemaakt. Voor dag en dauw gingen we in een klein bootje de zee op om dolfijnen te spotten. Na 2,5 uur rondvaren begon de twijfel aan me te knagen. We gingen alweer richting huis toen we onverwachts in een school van wel honderd dolfijnen belandden. Sjonge wat was dat mooi. Overal die mooie, speelse dieren om ons heen. Hup snel het water in om ertussen te zwemmen maar dat was een misrekening. Zodra we het water in sprongen waren ze verdwenen. Dat was jammer. Toch was het fantastisch om dit meegemaakt te hebben.
Na een week Bunaken, snorkelen en duiken ( ja je gelooft het bijna niet ) hadden we zin in iets heel anders. Wandelen, vulkanen beklimmen en nog wat van Noord Sulawesi in ons opnemen. Dit keer lukte dat allemaal. Vanuit Tomohon hebben we een tour gemaakt naar een aantal vulkanen en een soort dorp waar ze allemaal houten huizen maken voor de export. Tijdens deze tour hebben we ook nog een paar hotsprings bezocht, er in gezwommen en zijn we in een krater geweest die nog bubbelde aan de randen. Hier was de aarde aan het leven. Overal kwam er stoom uit de grond, het rook er naar zwavel en waren er kokende modderbronnen. Dit was wel het meest indrukwekkende van de hele dag. De honger naar mooie natuur, bergen en wilde dieren was nog niet gestild. In de buurt van Tomohon is er een mooi stukje jungle. Tang Ko Ko bij Batu Bituh. Na het gebruikelijke gesteggel over entreegeld en de prijs van de guide gingen we 's morgens om 6 uur het park in. Zonder guide maar met het risico om geen enkel dier tegen te komen. Maar we hadden ook nu weer geluk. Een paar mooie vogels gespot en we liepen een groep zwarte makaken tegen het lijf.
Nog een paar dagen en dan zit het erop. Mayke vond het fijn om iets meer van Indonesië te zien en ik vond het heerlijk om nog ff wat te trekken. Zo vliegen we van Manado naar Yogyakarta op Java. Yogyakarta is met stip de leukste stad van Indonesië wat mij betreft. Het is een kleurrijke, gezellige, schone en kunstzinnige, studentenstad. We sliepen hier in een heel kunstzinnig hostel. Het mooiste hostel waar ik tot nu toe had geslapen en het was er ook nog eens goedkoop en luxe. De laatste 3 dagen gaan in. We gaan met de trein van Yogyakarta naar Jakarta. 500 Kilometer en 8 uur treinen door Java. Een landschap van hoofdzakelijk rijstvelden afgewisseld met wat bos. Om 17.00 uur komen we aan op Gambir in Jakarta. Bekend terrein voor mij. Ik weet hier inmiddels aardig de weg. Na een heerlijke nacht en een paar lekkere bakkies cappuccino gaan we naar een vlieger museum om een souvenir voor Roel ( zoon van Mayke) te kopen. Dit was nog een hele reis want het lag 20 kilometer buiten het centrum van Jakarta. Maar het was de moeite meer dan waard. Er waren prachtige vliegers van over heel de wereld te zien maar ja daar is het dan ook een museum voor. De weg erheen en de weg terug waren leuk omdat we daardoor veel van Jakarta hebben gezien. Al met al waren het een paar mooie laatste dagen. Mayke vloog om 00.40 uur terug en ik om 16.40 op dezelfde dag.
Nu wordt het wennen aan Nederland en het klimaat. Maar dat zal wel snel gaan.