De laatste weken in Colombia tevens mijn laatste reis weken

9 april 2018 - Leeuwarden, Nederland

Het is 11.13 uur in New York. Ik zit hier te wachten op mijn aansluiting naar Istanbul. Ik heb een beetje een gekke vlucht terug naar Nederland. Van Bogota naar New York, van New York naar Istanbul en dan van Istanbul naar Amsterdam. Zo'n beetje de halve wereld rond om thuis te komen. Het is goed gegaan. Van de hete zon in Colombia, naar de sneeuw in van New York, naar warm weer in Istanbul en weer koud in Nederland. En dat alles binnen 24 uur.
Maar dat is de terug reis en zover was het nog niet.
Nadat ik Minca gedag had gezegd ben ik laatste paar weken weer gaan rondtrekken om toch nog iets meer te zien van Colombia dan alleen de omgeving van Minca. Ik wist helemaal niet wat ik moest gaan doen en waarheen ik zou gaan. Ik zat in een zogenaamd gat. Ook was ik nog niet echt super gemotiveerd om nog rond te gaan trekken en had ik geen idee waar ik heen zou willen gaan en wat ik nog wilde gaan zien.
Colombia is groot en mooi. (Op de buiten wijken in de grote steden en tegen de woestijn aan in het noorden, na dan. Daar was het een vieze plastic bende langs de wegen en om de huizen. Dit was onverwacht en niet zo leuk om te zien.)
Colombia is over het algemeen een heel schoon en opgeruimd land.
Na lang aarzelen was ik er uit.
Dicht in de buurt van Minca is het Tayrona nationaal park. Een park waar nog een inheemse stam leeft die zorgt voor het ecologisch evenwicht in het park. Van 1 februari tot 1 maart is het park gesloten om de inheemse bevolking de gelegenheid te geven om hun rituelen ongestoord uit te kunnen voeren. En dat merk je als je in het park bent.
Het park is zo ontzettend mooi, de bomen, de zee, de dieren en de oeroude sfeer die er hangt, dit alles te samen maakte het voor mij de mooiste jungle waar in ik tot nu toe ben geweest. 3 dagen ben ik in het park gebleven, eigenlijk te kort voor wat er te beleven valt maar de tijd begint wat te dringen. Nog 14 dagen en dan vlieg ik naar huis.
Na het Tayrona park toog ik naar Palomino. Palomino ligt nog iets meer naar het noorden. Het is bekend om zijn mooie stranden en het uitzicht wat je kan hebben op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. De besneeuwde toppen heb ik niet gezien maar de stranden zeker wel. Ik heb hier ook een mooie trekking gedaan door de jungle en ik ben naar een Kogi stam geweest diep in de Sierra Nevada. Een gemeenschap van rond de 300 mensen die nog wonen en leven zoals duizend jaar geleden. Mooi en indrukwekkend om dat zo eens te zien. Het was alsof de tijd er stil staat. Maar het stil staan van de tijd gold niet voor mij
Weer een paar dagen voorbij.
Ik had nog steeds geen genoeg van alle jungles en trekkingen en dacht om nog een laatste keer met een gids, via de andere kant, de Sierra Nevada in te gaan maar dat is niet gelukt.
Er was mij verteld dat je vanuit Valledupar ( wat precies aan de andere kant van de Sierra Nevada ligt)wandelingen kon maken de Sierra Nevada in maar dat kon niet. Dan zou ik eerst naar Santa Marta moeten om vandaaruit iets regelen. Daar had ik niet zoveel zin in . Ik was inmiddels al zovaak in Santa Marta geweest dat me dat niet leuk leek dus ik heb het er maar bij gelaten
In Valledupar was het voor het eerst dat ik 's avonds niet alleen de straat op kon vanwege overval gevaar. Dat was jammer want ik vond het een heel leuk stadje. Het was levendig, kleurrijk en gezellig. En helemaal toeristen loos Het aantal Europees of Amerikaans uitziende mensen was op 1 hand te tellen. Dat was een bijzondere ervaring na Minca en Palomino welke erg toeristisch zijn.Na 2 dagen Valledupar ging ik met de bus naar Bucaramanga.
Een rit van 10 uur richting het zuiden van Colombia
En dan Bucaramanga, een stad met een half miljoen inwoners midden in de Andes. De rit er heen was echt fantastisch mooi. Het voerde langs uitgestrekte landbouw gebieden en we gingen op het laatst door de bergen. Wat me vooral bij zal blijven van Bucaramanga is de dagtocht naar de Chicamocha canyon. Op de foto's kun je zien waarom.
Het zit er bijna op. Nog een dag in Bucaramanga en dan met de bus naar Bogota vanwaar mijn vliegtuig naar Nederland vertrekt. Weer een lange busrit in het vooruitzicht. Het duurde 12 uur om van Bucaramanga naar Bogota te gaan. Ook dit keer weer in zo'n super de luxe bus van Copetrans, ( een bus maatschappij)
Moe maar voldaan kom ik 's avonds laat in Bogota aan. Het was weer een mooie rit, vooral de eerste 6 uur toen we door de bergen reden. Aangekomen in Bogota moet ik toch weer wennen aan de kou. Ik dacht beter voorbereid te zijn na mijn eerdere ervaring in Bogota maar dat viel tegen.
Ik had me voorgenomen om de laatste 2 dagen nog wat te gaan rondstruinen in de stad omdat ik de vorige keer toen ik in Bogota was niet echt veel had gezien. Het hele voornemen viel letterlijk in het water. Het begon 's morgens te regenen en het hield niet meer op. Het hoosde bij tijd en wijlen en het was koud. Maar flexibel als ik ben en goed geworden in terrasjes zitten, ben ik van het ene terrasje naar het andere gehobbeld en heb me uitstekend vermaakt met lekker bakkies cappuccino drinken en wat appen en lezen. De volgende dag was een stuk beter qua weer, de dag begon droog, zonnig en warm. Daar heb ik toen dankbaar gebruik van gemaakt.
De graffiti in Colombia is verheven tot kunst. Zo ook in Bogota. Deze graffiti wilde ik dolgraag nog zien. En dankzij het mooie weer was me het gegund om tussen al die prachtige kunst door te dwalen. Wat zou het toch mooi zijn als we in Nederland ook iets meer van deze streetart zouden krijgen. Het is zo ongelooflijk verrijkend voor een stad of dorp.
Ook is er in Bogota nog een echt oud en historisch stadsdeel. Het is hier gezellig, veel muziek en straat theater en met mooie oude gebouwen en pleinen. Alleen de weergoden speelde me weer parten. Het begon te regenen en niet zo'n beetje ook. Ik had alleen geen zin meer om van het ene terrasje naar het andere terrasje te gaan. Gewapend met een nieuwe paraplu heb ik de rest van de tijd door gebracht genietend van de oude stad, de muziek en het straat theater totdat ik naar het vliegveld moest. Een mooiere overgang naar het Nederlandse klimaat had ik me niet kunnen wensen.
En zo komt er een einde aan 16 maanden reizen. Het was mooi , soms moeilijk, veel genoten van de zeeën, de jungles , het tropen klimaat en de ontmoetingen met vele mooie mensen, maar ik heb me ook zorgen gemaakt over de afval problemen in zuid oost Azië, me alleen gevoeld of iedereen gemist die me dierbaar zijn. Maar bovenal, was het heel erg verrijkend en gun ik zo'n ervaring iedereen toe!!!
Was getekend Richard

Foto’s

1 Reactie

  1. Yvonne de Witte:
    9 april 2018
    Echt prachtige laatste foto's Richard. En nu naar huis!
    Bedankt voor alle mee mogen lezen. Ik heb ervan genoten.

    hartelijke groeten, Yvonne